Sosyal Anksiyete

Sosyal anksiyete, kişinin başkaları tarafından gözlenme durumunda kalabileceği sosyal durumlarda belirgin korku veya kaygı duymasıdır.

 

Sosyal kaygının sorun halini almadığı kişiler de bazı durumlarda kaygı hissederler (örn. iş görüşmesi, ilk buluşma, ilk iş günü vb.) ama kaygı genellikle kontrol edilebilir düzeydedir ve kişi durumda kaldığında kaygıda azalma olur. İşlevsel olmayan sosyal kaygısı olan kişilerde ise kaygı yaratan durum sayısı, duruma girmeden önce ve o sırada yaşanan kaygının yoğunluğu ve süresi, duruma atfedilen senaryolar normal popülasyon ile uyumsuzdur.

 

Sosyal kaygısı olan kişiler diğer kişilerin kendileri hakkında kötü düşünmelerine sebep olacak şekilde davranacaklarından korkarlar. Başkalarının, kendilerindeki kızarma titreme veya terleme gibi kaygı belirtilerinin farkına varacağından korkarlar. Sosyal kaygısı olan kişiler sıklıkla kendilerini kaygılandıran durumlardan uzak durmaya çalışırlar. Bunu yapamadıklarında çok kaygılı veya utanmış hissederler.

 

Sıklıkla çekinilen durumlar; başkalarının önünde veya toplulukta konuşma yapmak, soru sormak, yeni insanlarla tanışmak, küçük gruplardan oluşan sosyal aktivitelere katılmak (ev ziyaretleri, arkadaş toplantıları, yemekler, partiler, evlenme törenleri, dini törenler), birine yakınlaşmaya çalışmak (örneğin bir yere davet etmek, teklifte bulunmak), başkalarıyla birlikte yemek yemek, bir şey içmek, başkalarının önünde yazı yazmak, imza atmak, dikkatleri üzerinde toplamak (kalabalık bir odaya girmek, kendisine bakılmasına yol açacak herhangi bir şey), genel tuvaletleri kullanmak, mevki sahibi kişilerle konuşmak, çok yakın olmadığı kişilerle birebir konuşmak, telefonda konuşmak ve başkalarının fikirlerine karşı çıkmayı içerir.

 

Sosyal anksiyetenin tedavi edilmesinde bilişsel davranışçı terapinin diğer psikoterapi yöntemlerinden daha etkili olduğu bilinmektedir. Sosyal anksiyetenin bilişsel davranışçı terapisinde, danışanın felaket düşünceleri ve bunu sürdüren kaçınma/güvenlik arama davranışları ele alınır. Araştırmalar bu tedaviyi alan kişilerin %75-80’inde sosyal kaygıda anlamlı oranda azalma olduğunu göstermektedir. Tedavide iş birliği ile egzersizlere gerektiği kadar zaman, çaba ve enerji verilmesi, kişinin sorununda önemli değişikliğin ortaya çıkmasıyla sonuçlanacaktır.